Ինքնաճանաչման օրեր կամ ինքնամեկուսացման առավելությունները

Անգլիայի Դուրհամ համալսարանի հոգեբանության ֆակուլտետի պրոֆեսոր Thuy-vy Nguyen-ի հետազոտության համաձայն ՝ սոցիալական կյանքից, հասարակությունից մեկուսացումը ունի իր դրական կողմերը։ Ինքնամեկուսացումը թույլ է տալիս բալանսավորել մարդու էմոցիաները, հանգստացնել նյարդեր։ Սովորաբար մարդիկ մեկուսացումը շփոթում են միայնության հետ, որը նրանց մոտ առաջացնում է երևույթի նկատմամբ բացասական տրամադրվածություն և խոչընդոտում է ժամանակը արդյունավետ տնօրինելուն անգամ ինքնամեկուսացման պայմաններում։ Պատահական չէ՝ այսօր մենակությունը բացասաբար է ընկալվում, քանի որ ըստ Քարլետոն համալսարանի պրոֆեսոր Ռոբերտ Քոպլանի (Robert Coplan)՝ պատմականորեն մարդկանց մեկուսացնելը, մենակության մեջ թողնելը օգտագործվել է որպես պատիժ, և խնդիրը նրանում է ՝ հաճախ մենք չենք հասկանում՝ մեկուսացումը ոչ միայն պարտադրանք է, այլև ընտրություն։ Մեկուսացումը հնարավորություն է տալիս կտրվելով կյանքի տեմպից՝ կենտրոնանալ սեփական մտքերի, երազանքների, նպատակների, կյանքի վրա, դադար վերցնել և մտածել այնպիսի բաների մասին, որոնց մոռացության ենք մատնել մեր ամենօրյա, որոշ դեպքերում՝ ստանդարտ կյանքը ապրելով։ Համաձայն The Rest Test առցանց հարցմանը՝ մարդկանց մեծամասնությունը իր գործերը հաջողում է, երբ մենակէ։ Կապ չունի՝ անհատը էքստրավերտ է, թե ինտրովերտ․ յբոլորս էլ կարիք ունենք ազատվելու ամենաօրյա ճնշումներից և պարտավորություններից։ Ինքնամեկուսացումը օգտակար է նաև սոցիալական որոշ մեկնաբանություններից զերծ մնալու համար, որոնք ուղղակի կամ անուղղակի իրենց բացասական ազդեցությունը թողնում են։ Ինքնամեկուսացումը օգնում է նաև ճանաչել սեփական ես-ը ու ավելի լավ ճանաչել նաև դիմացինին։  Ուստի ինքնամեկուսացման հակումը կամ պարտադրված ինքնամեկուսացումը իր մեջ ունի դրական հատկանիշներ։